Ακούγοντας τα προκλητικά αυτά λόγια του Μηνά ο Πύρρος, έξω φρενών και με ασυγκράτητο θυμό πρόσταξε τους στρατιώτες του:

- Πιάστε αυτόν τον υβριστή και τεντώστε τον στη γη από τα τέσσερα άκρα του. Πάρτε νωπά βούνευρα και χτυπάτε τον αλύπητα, για να απολαύσει εκείνο που ζητά.

Οι στρατιώτες ανέλαβαν αμέσως το έργο. Αλλά ο Μηνάς έδειξε τέτοια καρτερία και υπομονή, που θα

νόμιζε κανείς πως βασανιζόταν κάποιος άλλος και όχι αυτός, και φαινόταν πως το μαρτύριο μάλλον τον ευχαριστούσε. Οι στρατιώτες κουράστηκαν να χτυπούν και άλλαξαν δυο-τρεις φορές, χωρίς ν΄αλλάξει ο Μηνάς. Και όλοι θαύμαζαν την ανδρεία και την υπομονή του. Κάποιος παλιός φίλος του από τους στρατιώτες, ο Πηγάσιος, βλέποντας πως το σώμα του Μηνά κόντευε να διαλυθεί από τις πολλές πληγές, τον πλησίασε και τον παρακάλεσε: - Δεν βλέπεις, Μηνά, πως σχεδόν έχεις διαλυθεί; Οι σάρκες σου κολλάνε στα λουριά των μαστιγίων και σε λίγη ώρα άδικα θα θανατωθείς; Πες μόνο με τα χείλη σου πως θυσιάζεις στα είδωλα, και ο Θεός σου, που γνωρίζει την καρδιά σου, δεν θα στο λογαριάσει. Δε θα το κάνεις με τη θέληση σου, αλλά υποχωρώντας μόνο στη βία και τις αφόρητες πληγές. Όταν άκουσε τα λόγια αυτά ο Μηνάς, τον κοίταξε με αυστηρό βλέμμα και του είπε:

Πεισματωμένος ο Πύρρος από τη στάση αυτή του Μηνά, πρόσταξε τους στρατιώτες του να τον δέσουν ψηλά τεντωμένο, επάνω σε όρθια σανίδα και με σιδερένια νύχια να ξύνουν το σώμα του μέχρι που να φανούν τα σπλάχνα του. Σε όλη τη διάρκεια και αυτού του βασανιστηρίου ο άκαρδος Πύρρος τον ειρωνευόταν:

- Δοκίμασε, Μηνά, στο σώμα σου λίγα βασανιστήρια, για να σωφρονιστείς, ή μήπως θέλεις και άλλη τιμωρία για να αισθανθείς πιο μεγάλη χαρά και αγαλλίαση;

Ο Μάρτυρας τότε του απάντησε:

- Είναι ανοησία σου να νομίζεις πως θα μου αλλάξεις την πίστη με τέτοια παιχνίδια. Στο ξαναλέω πως με κανένα μαρτύριο δεν πρόκειται να μετακινήσεις ούτε να σαλέψεις την ομολογία μου στον Χριστό.

Τότε ο Πύρρος διέταξε τους στρατιώτες να ξύνουν το σώμα του Μηνά πιο δυνατά. Και συγχρόνως του έλεγε: - Άφησε το πείσμα σου, Μηνά, και υποτάξου στη διαταγή του μεγάλου αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Και ο άρχοντας πήρε την κατάλληλη απάντηση από τον Μηνά: - Φαίνεται πως δεν ξέρεις ποιος είναι ο Βασιλιάς, στον Οποίον πιστεύω, γι' αυτό με παροτρύνεις να Τον απαρνηθώ και να υποταχθώ στον θνητό γήϊνο βασιλιά. Εγώ, όμως, δεν αρνούμαι τον αληθινό Βασιλιά, που χαρίζει ζωή και πνοή σε όλα όσα υπάρχουν στη γη και δίνει και την εξουσία στους βασιλείς. Η επιμονή του Μηνά έκανε τον Πύρρο να απελπιστεί. Γι'αυτό δοκίμασε άλλη μέθοδο για να τον προσελκύσει. Έκανε πως δεν αντιλαμβανόταν τι του έλεγε ο Μηνάς και τον ρώτησε: - Και ποιος είναι, Μηνά αυτός που δίνει εξουσία στους βασιλείς και είναι βασιλιάς όλης της κτίσης; Έτσι δόθηκε στον Μηνά μια φορά ακόμα η ευκαιρία να ομολογήσει τον Χριστό.

- Αυτός, άρχοντά μου, είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού. Είναι αθάνατος και σ΄Αυτόν υποτάσσονται όλα όσα υπάρχουν στον ουρανό και τη γη.

Ο σκληρός άρχοντας απάντησε με έμφαση:

- Δεν ξέρεις, Μηνά, πως το όνομα αυτό που αναφέρεις, εξοργίζει τους βασιλείς και προστάζουν να σας τιμωρούμε αλύπητα, όταν το προφέρετε;

Κι ο Άγιος του αποκρίθηκε:

- Δε με ενδιαφέρει, ούτε με στενοχωρεί αν εξοργίζονται οι βασιλείς. Εγώ έχω ένα σκοπό μόνο: Να πεθάνω ομολογώντας το όνομα του Ιησού Χριστού, γιατί, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού. Ούτε θλίψη, ούτε διωγμός, ούτε λύπη, ούτε γυμνότητα, ούτε κίνδυνος, ούτε θάνατος με ξίφος (Ρωμ. η΄38).

Αγρίεψε ο Πύρρος ακούγοντας αυτά τα λόγια του Μηνά και πρόσταξε τους στρατιώτες να πάρουν τρίχινα σακιά και με αυτά να τρίβουν δυνατά το ήδη γδαρμένο σώμα του Μηνά. Εκείνος, παρ΄όλα αυτά άκαμπτος, τους έλεγε:

- Ξεντύνομαι σήμερα τον δερμάτινο χιτώνα της αμαρτίας και ντύνομαι το λαμπρό φόρεμα της βασιλείας του Θεού.

Ο Πύρρος πρόσθεσε κι άλλο βασανιστήριο, όταν είδε πως ο Μηνάς δεν λύγισε. Πρόσταξε ν΄ανάψουν λαμπάδες και να καίνε το πληγωμένο σώμα του Μηνά. Ούτε όμως και με αυτό έφερνε το αποτέλεσμα που ήθελε, γιατί ο Μηνάς θεωρούσε το βασανιστήριο αυτό παιχνίδι και έλεγε:

- Έχω βοηθό μου τον Χριστό, που μας δίδαξε να μη φοβόμαστε εκείνους που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να βλάψουν τη ψυχή μας. (Ματθ. ι΄28).

Όταν απελπισμένος ο Πύρρος είδε πως τίποτε δεν μπορούσε να πτοήσει τον Μηνά, πρόσταξε να τον κατεβάσουν από το ξύλο και αφού τον 'φέραν μπροστά του, τον ρώτησε:

- Πες μου, Μηνά από που απέκτησες αυτή τη σοφία, ώστε να αποκρίνεσαι στο καθετί με τόση ευστοχία, αφού ήσουν ένας τραχύς στρατιώτης, συνηθισμένος στους πολέμους και σκοτωμούς;

Ο Μηνάς φωτισμένος από τον Θεό, είπε:

- Ο Θεός μου, που είναι η μόνη αληθινή σοφία, με φώτισε να ελέγξω την αθεϊα σας. Αυτός μας δίδαξε πως, «όταν πηγαίνετε μπροστά σε βασιλείς και ηγεμόνες για το όνομα μου, να μη φροντίζετε πώς και τι θα μιλήσετε, διότι την ώρα εκείνη θα σας δοθεί σοφία, ώστε κανένας να μη μπορεί να σας φέρει αντίρρηση ή να σας αντισταθεί κι όταν ακόμη δεν συμφωνεί μαζί σας » (Λουκ.κα΄15).

Ο Πύρρος ρώτησε:

- Ήξερε ο Χριστός σας ότι επρόκειτο να βασανιστείτε από εμάς;

Και ο Μηνάς του απάντησε: - Και βέβαια το ήξερε, γιατί είναι Θεός αληθινός, παντογνώστης, και γνωρίζει τα πάντα που πρόκειται να συμβούν. Τέλος ο Πύρρος, μη μπορώντας να αποστομώσει τον Μηνά με κανένα τρόπο, και να ξεφύγει από τη συζήτηση, του είπε: - Άφησε Μηνά τις μωρολογίες και τις περιττολογίες και διάλεξε ένα από τα δύο. Το να ακολουθήσεις τον Χριστό, ή να έλθεις μαζί μας. Ο Μηνάς του απάντησε: -Με τον Χριστό μου ήμουν, είμαι και θα είμαι πάντοτε. Κι ο Πύρρος πρόσθεσε: - Λυπάμαι να σε θανατώσω, Μηνά γιατί μου φαίνεσαι καλός άνθρωπος. Σου δίνω προθεσμία μιας ώρας για να σκεφτείς το ζήτημα καλύτερα.

Λεπτομέρεια εικ., Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ, ανώνυμη (1737) παλαιού ναού «Ο άγιος Μηνάς ενώπιον του δικαστού (τριβούνου)»

Όμως ο Άγιος τον διέκοψε - Και δέκα χρόνια κι αν μ' αφήσεις, άρχοντα μου, δεν πρόκειται να

Εξοργισμένος ο άρχοντας προστάζει να ρίξουν σιδερένια τριβόλια στη γη οι στρατιώτες του και να σύρουν επάνω τους τον Άγιο γυμνό για αρκετή ώρα. Ο Μηνάς άντεξε, περιφρονώντας τους ειδωλολατρικούς θεούς. Γι' αυτό ο Πύρρος διέταξε τους στρατιώτες του να τον χτυπούν συγχρόνως και με αγκαθωτά ραβδιά στον τράχηλο λέγοντάς του να τιμά τους θεούς και τους βασιλείς. Ωστόσο ο Μηνάς έχαιρε ψάλλοντας:

- « Παρανόμους εμίσησα, τον δε νόμον σου ηγάπησα » (Ψαλμ. ριη΄ 113).