Ε. ΦΑΚΟΙ

Φακούς ονομάζουμε τα διαφανή και ισότροπα μέσα που, τουλάχιστον η μια του επιφάνεια, είναι καμπύλη.

 

Οι φακοί διακρίνονται σε συγκλίνοντες και αποκλίνοντες, ανάλογα με το αν την παράλληλη δέσμη, την μετατρέπουν σε συγκλίνουσα ή αποκλίνουσα. Χατακτηριστικό των συγκλίνοντων φακών είναι το ότι είναι λεπτοί στα άκρα και παχείς στο κέντρο ( σχ. 13 ). Αντίθετα οι αποκλίνοντες φακοί είναι παχείς στα άκρα και λεπτοί στο κέντρο.(σχ. 12 )

Η συμπεριφορά των φακών στην παράλληλη δέσμη ακτίνων μπορεί να εξηγηθεί αν θεωρήσουμε πως κάθε φακός αποτελείται από πολλά οπτικά πρίσματα πού στο μεν συγκλίνοντα έχουν τη βάση προς το κέντρο ενώ στον αποκλίνοντα προς τα άκρα του φακού. Είναι όμως γνωστό, από τη μελέτη της δάθλασης στο πρίσμα, ότι η εκτροπή της τελικής ακτίνας που βγαίνει από το πρίσμα γίνεται πάντα προς τη βάση του πρίσματος.

Κάθε φακός χαρακτηρίζεται από την εστιακή του απόσταση ή τη συγκεντρωτική του ικανότητα που λέγεται και ισχύς του φακού.

Εστιακή απόσταση φακού ονομάζεται η απόσταση της κύριας εστίας του από το φακό και κύρια εστία είναι το σημείο που συναντιούνται όλες οι ακτίνες που περνούν από το φακό, όταν η δέσμη που πέφτει σ’ αυτόν είναι παράλληλη.

 

Ισχύς ή συγκεντρωτική ικανότητα φακού ονομάζεται το αντίστροφο της εστιακής του απόστασης

 

Η εστιακή απόσταση συμβολίζεται συνήθως με, f, ή φ και μετριέται με τις μονάδες του μήκους ( εκ., μ., κ.λ.π.), ενώ η ισχύς R = 1/ f μετριέται σε διοπτρίες. Μια διοπτρία είναι η ισχύς φακού που έχει εστιακή απόσταση 1 μ.

Οι αποκλίνοντες φακοί δίνουν είδωλα πάντοτε φανταστικά, ενώ οι συγκλίνοντες άλλοτε πραγματικά κι άλλοτε φανταστικά ανάλογα με την απόσταση του αντικειμένου από το φακό.

ΠΕΙΡΑΜΑ - ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΥΓΚΛΙΝΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΙΝΟΝΤΩΝ ΦΑΚΩΝ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ενότητα δημοτικού