ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ:Συνολική ενέργεια αποθηκευμένη σ' ένα σώμα λόγω της κίνησης των μορίων του.

ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ:Το μέτρο που μας δείχνει πόσο ζεστό ή κρύο είναι ένα σώμα.

ΔΙΑΣΤΟΛΗ: Η αύξηση των γεωμετρικών διαστάσεων ενός σώματος,χωρίς μεταβολή της φύσης του,όταν μεταβάλλεται (αυξάνεται) η θερμοκρασία του.Το φαινόμενο της διαστολής έχει άμεση σχέση με τη δομή της ύλης.Οι δομικές μονάδες (μόρια,άτομα,ιόντα) όλων των σωμάτων βρίσκονται σε διαρκή κίνηση.Στα στερεά και υγρά η κίνηση είναι ταλάντωση γύρω από μια μέση θέση ισορροπίας, στα αέρια η κίνηση είναι άτακτη. Όταν σε ένα σώμα (στερεό - υγρό) προσφέρεται θερμική ενέργεια, τότε οι δομικές μονάδες αυτού εκτελούν ταλαντώσεις μεγαλύτερου πλάτους, και το μακροσκοπικό αποτέλεσμα είναι η αύξηση των διαστάσεών του. Στα αέρια η προσφορά θερμικής ενέργειας, προκαλεί την αύξηση της μέσης ελεύθερης διαδρομής των μορίων, δηλαδή της μέσης απόστασης που διατρέχει ένα μόριο μεταξύ δυο συγκρούσεων με άλλα μόρια του αερίου και τελικά το μακροσκοπικό αποτέλεσμα είναι η αύξηση του όγκου του αερίου.(Σχετικά πειράματα)

Η διαστολή των στερεών χωρίζεται σε τρία είδη:

Α. Γραμμική διαστολή. Παρατηρείται κατά τη θέρμανση μιας ράβδου. Το τελικό μήκος Ι, σε σχέση με το αρχικό Ιο και τη διαφορά της θερμοκρασίας Δθ, δίνεται από τον τύπο Ι = Ιο (1+αΔθ) όπου α ο συντελεστής γραμμικής διαστολής, Ιο το μήκος σε θερμοκρασία 0 ^ο C, Ι το μήκος σε θερμοκρασία θ^ο C. Ο συντελεστής της γραμμικής διαστολής είναι γενικά θετικός αριθμός που σημαίνει ότι τα σώματα διαστέλλονται όσο αυξάνεται η θερμοκρασία τους. Η τιμή του συντελεστή της γραμμικής διαστολής, μεταβάλλεται με τη μεταβολή της θερμοκρασίας και γι'αυτό οι τύποι της θερμικής διαστολής ισχύουν με αρκετά καλή προσέγγιση, μόνο για μικρές περιοχές της θερμοκρασίας, όπου λαμβάνεται μια μέση τιμή του.

Εφαρμογές της γραμμικής διαστολής υπάρχουν στις σιδηροτροχιές των τρένων, όπου ανάμεσα στα σιδερένια δοκάρια υπάρχει ένα μικρό κενό, για να μπορούν αυτά να διαστέλλονται, χωρίς να πιέζονται μεταξύ τους, πράγμα που θα είχε σαν αποτέλεσμα την παραμόρφωση των γραμμών. Επίσης στις γέφυρες (μεταλλικές) η μια άκρη αφήνεται ελεύθερη για να είναι ελεύθερη η διαστολή. Τέλος, βασική εφαρμογή βρίσκει η γραμμική διαστολή στα διμεταλλικά ελάσματα, που χρησιμοποιούνται σαν θερμόμετρα και σας διακόπτες, για αυτόματη λειτουργία μερικών συσκευών.

Β. Επιφανειακή διαστολή. Σ'αυτήν παρατηρείται αύξηση του εμβαδού μια πλάκας, όταν θερμανθεί. Ισχύει ο τύπος S = So (1+βΔθ) όπου So, S είναι το αρχικό και το τελικό εμβαδό της επιφάνειας της πλάκας και β ο συντελεστής της επιφανειακής διαστολής.

Γ. Κυβική (κατ'όγκο) διαστολή ενός σώματος. Εδώ ισχύει ο τύπος V = Vo (1+γΔθ), όπου Vo, V είναι ο αρχικός και ο τελικός όγκος του σώματος και γ ο συντελεστής της κυβικής διαστολής. Ότι ισχύει για το συντελεστή γραμμικής διαστολής, ισχύει και γι' αυτόν της επιφανειακής και γι'αυτόν της κυβικής διαστολής. Μονάδα μέτρησής του είναι το grad^-1.

Κατά τη διαστολή των στερεών αυξάνουν και οι τρεις διαστάσεις των σωμάτων, έχουμε δηλαδή κυβική διαστολή. Ανάλογα όμως το σχήμα του στερεού έχουμε περιπτώσεις όπου δεν είναι με τις αισθήσεις μας παρατηρήσιμη ή μετρήσιμη η αύξηση και στις τρεις διαστάσεις των σωμάτων, αλλά μόνο οι δυο ή μόνο η μια. Γι' αυτό το λόγο έχουμε την επιφανειακή και τη γραμμική διαστολή.