Συνοψίζοντας θα ήθελα να σταθώ στη διδασκαλία της ελληνικής μυθολογίας μέσα από το πρόγραμμα του Δημοτικού σχολείου. Η παράδοσή μας είναι τόσο πλούσια σε μύθους που θα μπορούσαν τα παιδιά από πολύ μικρά με παιγνιώδη μορφή να τους διδάσκονται. Έτσι θα μπορούσαν μέσα στα πρώτα χρόνια της φοίτησής τους να έχουν διδαχθεί ένα μεγάλο μέρος των μύθων. Οι μύθοι και τα παραμύθια πάντοτε ελκύουν τα μικρά παιδιά και προκαλούν το ενδιαφέρον τους. Ακόμη θα βοηθούσαν στην κοινωνικοποίησή τους αφού μέσα από το παιχνίδι, το χορό, τη ζωγραφική, την παρακολούθηση ιστοριών από παιδιά που προέρχονται από άλλες χώρες, θα ερχόταν κοντά το ένα στο άλλο και θα μπορούσαν να ενταχθούν, αλλά και να εντάξουν άλλους, μέσα στο σχολικό περιβάλλον.
Μέσα από τους μύθους μας μαθαίνουμε την ιστορία του τόπου μας. Αν δεν τους διδάξουμε στα παιδιά όπως έχουν γραφτεί ή έχουν σωθεί μέσα από το πέρασμα των αιώνων τότε ίσως να τους μάθουν διαστρεβλωμένους μέσα από ταινίες αμφιβόλου ποιότητας και ήθους ή κόμικς που απέχουν μακρά από την πραγματικότητα. Ο πλούτος της ελληνικής ιστορίας απλώνεται μπροστά μας. Είναι στο χέρι μας να τον χρησιμοποιήσουμε ώστε να κάνουμε τους μαθητές μας ακόμη και κριτικούς θεατές καθώς και μαθαίνοντας τα ιδεώδη των πρόγόνων τους να γίνουν καλύτερα μέλη της κοινωνίας που αυτοί αύριο θα ορίζουν.
