|
Ο ναός αυτός υπήρχε τουλάχιστον από τις αρχές του 9ου αιώνα, όπως φαίνεται από τον Βίο του αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου. Αναφέρεται ως κτήτορας ένα μοναχός Ζαχαρίας. Μαρτυρίες Βυζαντινών κειμένων βεβαιώνουν την ύπαρξη και χρήση του ναού αυτού στη βυζαντινή Θεσσαλονίκη ως την τουρκική κατάκτηση (1492). Αλλά και κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ο ναός εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται από τους χριστιανούς, καθώς ήταν ένας από τους 12 χριστιανικούς ναούς που παρέμειναν στη διάθεση των χριστιανών και δεν έγιναν τζαμιά. |
|
|
Ο ναός καταστράφηκε το 1687 κατά τον βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης από τους Βενετούς, και δεύτερη φορά από πυρκαϊά το 1700 ή 1735. Ξανακτίστηκε με συνδρομή του μεγάλου άρχοντα Ιωάννη Γούτα Καυταντζόγλου και εγκαινιάστηκε στις 30 Ιουνίου 1806, για να καταστραφεί πάλι από πυρκαϊά το 1839. Ο ναός ξανακτίσθηκε (1852) και υπέστη ζημιές από νέες πυρκαϊές (1890, 1917). Κατά την περίοδο 1890-1912 ήταν ο μητροπολιτικός ναός της Θεσσαλονίκης και σε αυτόν τελέστηκε η επίσημη δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλης (26 Οκτωβρίου 1912). Ο ναός του αγίου Μηνά στη Θεσσαλονίκη, που ήταν |
| Ο ναός του Αγίου Μηνά στη Θεσσαλονίκη | πιθανώς και μοναστήρι κατά τους βυζαντινούς χρόνους, είναι ένα από τα ιστορικά κτίσματα της πόλης. |
