Το σπήλαιο ερευνήθηκε από τους Halbherr, Evans, Demargne και Hogarth από το 1888 μέχρι το 1902. Στην προανακτορική περίοδο φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε ως εποχική κατοικία στην αρχή και στο τέλος της για ταφές στον πάνω θάλαμο. Από την αρχή των παλαιοανακτορικών χρόνων έγινε λατρευτικό σπήλαιο στο οποίο λατρευόταν η θεά Μητέρα. Συνδέθηκε επίσης με τη γέννηση του Διός, που μαζί με άλλα έχει και το επίθετο Δικταίος. Η λατρεία κράτησε περίπου 2000 χρόνια.

Το σπήλαιο έχει μεγαλοπρεπή λιθωματικό διάκοσμο, με πολλούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες, με θαλάμους και λίμνη. Χωρίζεται σε πάνω και κάτω σπήλαιο. Στο πάνω σπήλαιο ήταν ο βωμός με το τέμενος. Από τα ευρήματα της Μινωικής εποχής αναφέρονται, τράπεζες προσφορών με επιγραφές σε Γραμμική Α, σφραγίδες, πήλινα και λίθινα αγγεία, σκεύη και ειδώλια, χάλκινα εγχειρίδια, ειδώλια και διπλοί πελέκεις, εργαλεία και κοσμήματα.