O πληθυσμός στη Σαχάρα (Άραβες, Τουαρέγκ, Βέρβεροι) είναι συγκεντρωμένος στις μεγάλες οάσεις και ασχολείται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Λίγα χρόνια νωρίτερα το μοναδικό μέσο συγκοινωνίας ήταν τα καραβάνια από καμήλες. Σήμερα ,αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία η συγκοινωνία με αυτοκίνητα και αεροπλάνα.
Μόνιμη ζωή στην έρημο υπάρχει μόνο όπου υπάρχει νερό και όπου μπορεί να γίνει τεχνητή άρδευση.
Επίσης τροφή για τα ζώα μπορεί να εξασφαλίσουν οι βοσκότοποι. Έτσι στην έρημο έχουμε δύο ομάδες ανθρώπων:
τους κατοίκους των οάσεων και τους νομάδες. Ανάμεσα στους κατοίκους των οάσεων και τους νομάδες υπάρχουν στενές σχέσεις, που καθορίζονται από τις ανταλλαγές των προϊόντων τους.Οι οάσεις βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους. Η επικοινωνία και η μεταφορά των προϊόντων γίνεται με τις καμήλες ( καραβάνια). Η εποχή των καραβανιών όμως σιγά σιγά παρέρχεται. Τα καραβάνια και τα αυτοκίνητα στην έρημο ακολουθούν ορισμένες διαδρομές. Δρόμοι, όπως σε μας, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις, δεν υπάρχουν.
Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής στην έρημο σιγά σιγά υποχωρεί. Οι οάσεις επεκτείνονται, αφού με τα φράγματα που κατασκευάζονται και με τα σύγχρονα μέσα άντλησης εξασφαλίζονται μεγαλύτερες ποσότητες νερού για άρδευση.
Σε ορισμένες περιοχές της Λιβύης π. χ. το νερό αντλείται από χίλια μέτρα βάθος και η έρημος μεταβάλλεται σε καλλιεργήσιμη έκταση.