Ο Θουκυδίδης είναι ο πιο αξιόλογος ιστορικός της Αρχαίας Ελλάδας, ο πρώτος που εφάρμοσε αμερόληπτα την κριτική στην ιστορική έρευνα και αναζήτησε τις αιτίες πίσω απ' όλα τα ιστορικά στοιχεία που τον απασχόλησαν στο έργο του.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ: Υπάρχει πλήθος πληροφοριών για τη ζωή του μεγάλου ιστορικού, οι πλέον αξιόπιστες είναι εκείνες που αντλούνται μέσα από το έργο του. Απ' όσα λοιπόν, γράφει ο ίδιος πρέπει να γεννήθηκε μεταξύ του 460 και 455 π.Χ. και να πέθανε γύρω στο 400 π.Χ. Το πως ακριβώς πέθανε δε γνωρίζουμε. Υπάρχει η εκδοχή να δολοφονήθηκε ή να χάθηκε σε ναυάγιο.

Ο Θουκυδίδης γεννήθηκε στον Αττικό δήμο Αλιμούντα , που βρισκόταν μεταξύ της Κωλιάδος άκρου (σημερινού Αγ.Κοσμά) και του Φαλήρου. Η ημερομηνία γέννησης του υπολογίζεται από τότε που έγινε στρατηγός το 424 π.Χ. και για να γίνει κάποιος στρατηγός στην Αθήνα έπρεπε να κλείσει το 30ο έτος της ηλικίας του.

Ήταν γιός του Όλορου και της Ηγησίπολης. Το όνομα του πατέρα του δείχνει τη Θρακική καταγωγή του ιστορικού. Η ομωνυμία του πατέρα του με τον ηγεμόνα των Θρακών Όλορο, πεθερό του Μιλτιάδη έδωσε λαβή να πλασθεί η παράδοση ότι η οικογένεια του ιστορικού μας είχε συγγένεια με την αριστοκρατική οικογένεια του Μιλτιάδη και του Κίμωνα. Η παράδοση ενισχύθηκε και από το γεγονός ότι ο τάφος του βρέθηκε στο προάστιο των Αθηνών Κοίλη μαζί με τους τάφους του Μιλτιάδη και του Κίμωνα.

Οι βιογράφοι του μας πληροφορούν ότι ο Θουκυδίδης υπήρξε μαθητής του Αναξαγόρα, διότι το πνεύμα της ιστορίας του φαίνεται να επηρεάζεται από τις αντιλήψεις του φιλοσόφου. Το ύφος του παρουσιάζει ομοιότητες με το ύφος του Αντιφώντα, οπότε λέγεται ότι υπήρξε μαθητής του ρήτορα. Οποιονδήποτε κι αν είχε δάσκαλο, βέβαιο είναι ότι ο Θουκυδίδης δέχεται την επίδραση όλης της εποχής του, και της γενιάς που ανδρώθηκε λίγο πριν τον Πελοποννησιακό πολεμο. Το σχολείο που διαμορφώνει τη διάνοιά του, είναι η Αθήνα του Αναξαγόρα, του Αντιφώντα και του Περικλή, η Αθήνα που ο ίδιος ονομάζει (Βιβλίο 2ο-Κεφ.41) "Ελλάδος παίδευσιν" (Σχολείο της Ελλάδας).

Για την ιδιωτική του ζωή ξέρουμε πως είχε ένα γιό, τον Τιμόθεο, και μια θυγατέρα, στην οποία μερικοί αποδίδουν τη συγγραφή του βιβλίου Η' της ιστορίας του. Επίσης γνωρίζουμε ότι κατά το 2ο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου προσβλήθηκε από τον τρομερό λοιμό, στον οποίο πέθανε ο Περικλής, αλλά ο Θουκυδίδης επέζησε για να τον καταγράψει σε όλη του τη δραματικότητα.

Το 8ο έτος του πολέμου εκλέγεται στρατηγός και οι Αθηναίοι τον διέταξαν να φύγει με πλοία για τα Θρακικά παράλια και να σταματήσει την προέλαση του Σπαρτιάτη Βρασίδα, ο οποίος πολιορκούσε την Αμφίπολη. Δεν προλαβαίνει να βοηθήσει τους πολιορκούμενους, γιατί ο Βρασίδας πρότεινε ευνοϊκούς όρους παράδοσης, τους οποίους δέχθηκαν πριν φθάσει ο Θουκυδίδης. Ο Θουκυδίδης φοβάται να γυρίσει στην Αθήνα διότι αναμένεται βαρύτατη ποινή, ίσως και ο θάνατος, και προτιμά την αυτοεξορία.

Κατά το διάστημα της εξορίας του ο Θουκυδίδης θα ζήσει τον περισσότερο καιρό στα κτήματά του στη Σκαπτή της Θράκης. Επισκέπτεται κατά καιρούς και άλλες πόλεις της αντίθετης παράταξης προκειμένου να συγκεντρώσει στοιχεία των γεγονότων του πολέμου τον οποίο είχε αρχίσει να γράφει. Έτσι και εξηγείται η λεπτομερής περιγραφή των Συρακουσών της Σικελίας και άλλων πόλεων της Κάτω Ιταλίας, καθώς και ορισμένων της Ελλάδας και ιδιαίτερα της Πελοποννήσου. Βέβαιο επίσης είναι ότι ταξίδεψε στη Μακεδονία, όπου φιλοξενήθηκε από το Βασιλιά Αρχέλαο, του οποίου έγραψε και την ιστορία. (Βιβλίο 2ο-Κεφ.100).

Για τα τελευταία χρόνια του Θουκυδίδη δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες, καθώς και για τον θάνατό του. Oρισμένοι υποθέτουν ότι δολοφονήθηκε ή στη Θράκη ή στην Αθήνα μετά την επιστροφή του από την εξορία. Πιθανότερη πληροφορία θεωρείται κάποιου ανώνυμου βιογράφου, ότι πέθανε από ασθένεια. Το σίγουρο είναι ότι πεθαίνει ξαφνικά διότι δεν πρόφθασε να ολοκληρώσει το έργο του. Ο ίδιος λέει ότι έχει σκοπό να αφηγηθεί τα 27 χρόνια του πολέμου (από το 431π.Χ.- 404π.Χ.), ενώ η ιστορία του σταματά στο 411π.Χ., ή στο 20ο έτος του πολέμου.

Εικόνα 7