Κλείνοντας τη μελέτη της ιστορίας του Θουκυδίδη θεωρώ απαραίτητο να αναφερθώ στην αναγκαιότητα συνέχισης της διδασκαλίας αυτού του μεγαλειώδους έργου με το οποίο γαλουχήθηκαν πολλές γενιές Ελλήνων τις τελευταίες δεκαετίες.

Η αφομοίωση των αξιών του παρελθόντος που καλλιεργήθηκαν και αναπτύχθηκαν την περίοδο όπου η τέχνη, η επιστήμη και η φιλοσοφία αποτελούν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του διαφωτισμού της Αρχαίας Ελλάδας, στο έργο του Θουκυδίδη παρουσιάζονται πιο αληθινές, πιο ενδιαφέρουσες και επομένως πιο χρήσιμες.

Το έργο του Θουκυδίδη απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, γι' αυτό η μελέτη του αποτελεί οδηγό αγωγής συμπεριφοράς καθώς και οδηγός για την ηθική διαπαιδαγώγηση των ατόμων μιας κοινωνίας.

Ερευνώντας την ιστορία του Θουκυδίδη μας δημιουργείται το αίσθημα της αντικειμενικότητας και της πραγματικής πλαισίωσης των γεγονότων. Ανακαλύπτουμε την επεκτατική διάθεση που μπορεί να έχει ένα κράτος, η δίψα για πλούτο, η κυριαρχία, αποτελούν ουσιαστικές προϋποθέσεις για να μπορέσει κάποιος να κερδίσει, ταυτόχρονα αποτελούν κι ένα από τα κυριότερα αίτια των πολέμων.

Ξεδιπλώνεται η φύση του ανθρώπου η οποία είναι πάντα η ίδια δεν μεταβάλλεται, κι έτσι όταν γνωρίσουμε πως αντιμετώπισαν οι άνθρωποι και τα κράτη προβλήματα που τους απασχολούσαν μπορούμε να φανταστούμε πως θα αντιμετωπιστούν παρόμοιες περιπτώσεις. Μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον και να βρούμε τους νόμους της κίνησης της ιστορίας.

Όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω αποτελούν την εξαιρετική αξία του έργου του Θουκυδίδη το οποίο αποτελεί για τους μεταγενέστερους, τον παντοτινό θησαυρό, το « κτήμα ες αιεί » που τους κληροδοτεί.

Το έργο αυτό μας δίνει τη θαυμαστή έκλαμψη της διάνοιας του μεγάλου ιστορικού και γίνεται συγχρόνως και μεγάλος δάσκαλος της ορθής - αντικειμενικής - ελεύθερης σκέψης.

« Κτήμα τε ες αιεί μάλλον ή αγώνισμα ες το παραχρήμα ακούειν ξύγκειται ».

ΤΕΛΟΣ