AΠΕΙΛΟΥΜΕΝΑ - ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΑ ΕΙΔΗ ΖΩΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

eidixel.jpg (41568 bytes)
Και τα 7 είδη χερσαίας και θαλάσσιας χελώνας της Ελλάδας κινδυνεύουν άμεσα με αφανισμό.

xamel.jpg (19932 bytes)
Ο χαμελέων παρά τη δυνατότητα του να αλλάζει χρώμα το βασικό του χρώμα είναι το πράσινο. Ελάχιστοι έχουν απομείνει σε λίγες ζώνες Μεσογειακής βλάστησης.

Σήμερα υπάρχουν πάνω από δέκα εκατομμύρια είδη ζώων. Αυτή η πολυμορφία ζωής είναι αποτέλεσμα μιας εξελικτικής διαδικασίας που χάνεται στα βάθη της μακραίωνης ιστορίας που ξεκινά από την εμφάνιση του πρώτου είδους ζωής στον πλανήτη. Στη μεγάλη αυτή πορεία άλλα είδη εμφανίζονταν και άλλα εξαφανίζονταν.

Όλα εξελίσονταν μέσα στην ιστορία που δημιουργούσε νέες ισορροπίες με κυρίαρχους πάντα τους νόμους της φύσης. Τα είδη που κατάφεραν να προσαρμοστούν στις σταδιακές αλλαγές του περιβάλλοντος, αυτά τελικά επιβίωσαν. Πριν μερικές χιλιάδες χρόνια όμως εμφανίστηκε ένα είδος με εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής, κατάφερε να επιβληθεί στη φύση και να καθορίζει με τον τρόπο του πια από τα είδη που ζούσαν δίπλα του θα εξαφανιστούν. Ο ρυθμός εξαφάνισης των ζώων συνεχώς πολλαπλασιάζονταν. Έτσι σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να εξαφανίζονται δεκάδες χιλιάδες είδη, ενώ τα τελευταία πεντακόσια χρόνια εξαφανίστηκαν μόνο ενενήντα είδη θηλαστικών. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι τα 2/3 των ειδών αυτών προέρχονταν από νησιά. Ο κύριος λόγος πού οδηγεί τα είδη στην εξαφάνιση είναι η καταστροφή των βιοτόπων τους, είτε μηχανικά, είτε ποιοτικά. Κάθε χρόνο υπολογίζεται ότι εξαφανίζονται στον κόσμο δάση σχεδόν ίσης έκτασης με την επιφάνεια της ηπειρωτικής Ελλάδας. Συγκεκριμένα, μόνο στη Μακεδονία τα τελαυταία εξήντα χρόνια, αποξηράνθηκαν τα 3/4 των υγροτόπων της, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί ο πληθυσμός της καμπίσιας πέρδικας. Ένας δεύτερος λόγος είναι το κυνήγι και η συλλογή για εμπορικούς σκοπούς, όπως π.χ. η εξαφάνιση του αγριόχοιρου στην Πελοπόννησο. Άλλος λόγος εξαφάνισης είναι η εισαγωγή ξένων προς τον τόπο ειδών, είτε ηθελημένα, είτε αθέλητα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα εισαγόμενα ψάρια που ρίχνονται στις λίμνες για την αύξηση της παραγωγής, καταστρέφοντας όμως την ισορροπία του οικοσυστήματος της λίμνης και του μυοκάστορα που έφτασε στην Ελλάδα μέσω Γαλλίας και με τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό του καταστρέφει τους υδροβιοτόπους μας. Ακούγοντας κανείς απειλούμενα είδη πιστεύει ότι είναι μεγάλα θηλαστικά όπως οι αρκούδες, όμως η πλειοψηφία των ειδών που χάνονται είναι έντομα των τροπικών δασών, μικροσκοπικά σε μέγεθος.